Η ιστορία της ωρολογοποιίας

13ος-16ος αιώνας

Το παλαιότερο ρολόι φτιάχτηκε το 1530. Το 1275, το πρώτο μηχανικό ρολόι εφευρέθηκε στην Αγγλία. Ένα από τα παλαιότερα ρολόγια βρίσκεται στον καθεδρικό ναό του Salisbury, που ολοκληρώθηκε το 1386. Αυτό το ρολόι δεν έχει ενδείξεις απλά υπενθύμιζε το χρόνο χτυπώντας κάθε ώρα. Στις αρχές του 1300, τρία μηχανικά ρολόγια κατασκευάστηκαν στην Ιταλία. Το ένα ήταν ένα αστρονομικό ρολόι, το δεύτερο χτυπούσε ένα κουδούνι κάθε ώρα και το τρίτο ακολούθησε τις ώρες, την ανατολή και τις ημέρες του μήνα. Καθώς τα χρόνια προχωρούσαν, οι σιδηρουργοί συνέχισαν να κατασκευάζουν ρολόγια με δυνατά κουδούνια για να ακούγονται σε όλα τα αρχοντικά και τις πόλεις.

Ο 16ος αιώνας έφερε τη χρήση του ορείχαλκου, του χαλκού και του αργύρου προς αντικατάσταση του σιδήρου που είχε χρησιμοποιηθεί ευρέως τα προηγούμενα χρόνια. Στη δεκαετία του 1540 γεννήθηκε η ελβετική βιομηχανία ρολογιών όταν ο μεταρρυθμιστής John Calvin απαγόρευσε στους ανθρώπους να φορούν κοσμήματα. Αυτή η εξέλιξη ανάγκασε τα κοσμηματοπωλεία να μάθουν μια άλλη τέχνη, την ωρολογοποιία. Το 1574, το πρώτο γνωστό ρολόι τσέπης δημιουργήθηκε με χαλκό και θρησκευτικές απεικονίσεις τόσο στο μπροστινό όσο και στο πίσω μέρος του.

17ος-19ος αιώνας: Το εκκρεμές

Το ρολόι – εκκρεμές κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον Christian Huygens το 1656, αλλά μελετήθηκε για πρώτη φορά το 1602 από τον Galileo. Το ρολόι αυτό μείωσε την απόκλιση στο χρόνο σε περίπου 15 δευτερόλεπτα την ημέρα έναντι της προϋπάρχουσας μηχανικής ακρίβειας των 15 λεπτών την ημέρα! Η κίνηση του εκκρεμούς εξαρτάται από τη δύναμη της βαρύτητας. Οι επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του Isaac Newton, μελέτησαν το εκκρεμές και κατάφεραν να μετρήσουν με ακρίβεια το σχήμα της γης μέσα από τη δύναμη της κίνησης του εκκρεμούς. Με την πάροδο των ετών, το εκκρεμές δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο για επιστημονικούς σκοπούς, αλλά τελειοποιήθηκε για να κρατά με ακρίβεια το χρόνο.

Ρολόγια τσέπης

Τα ρολόγια τσέπης άρχισαν να παράγονται στα τέλη του 16ου αιώνα, και έδειξαν μόνο την ώρα. Μόλις το 1680 προστέθηκαν τα λεπτά στα ρολόγια. Ο πρώτος δείκτης δευτερολέπτων εμφανίστηκε 10 χρόνια αργότερα, αλλά για αρκετό καιρό δεν υπήρχε σε όλα τα ρολόγια. Το ρολόι τσέπης αντικατέστησε τα παλιά μενταγιόν. Αυτή η αλλαγή λέγεται ότι συνέβη μετά την υιοθέτηση του γιλέκου από τον Κάρολο Β ‘της Αγγλίας. Λόγω του ότι φορούσε το ρολόι σε μια τσέπη και όχι προστατευμένο σε ένα κρεμαστό κόσμημα, το σχήμα ήταν επίπεδο και στρογγυλεμένο για να αποφευχθούν τυχόν φθορές στα ρούχα από τις αιχμηρές άκρες που προεξείχαν. Η πρόσοψη καλύφθηκε με γυαλί το 1610 για να προστατεύσει τους δείκτες από ζημιές.

Η ιδιοκτησία ρολογιών

Το 1700 η κατοχή ρολογιών άρχισε να διαδίδεται στο ευρύ κοινό. Οι κατασκευαστές παρήγαγαν ρολόγια σε όλα τα σχήματα και μεγέθη, συμπεριλαμβανομένων των διακοσμητικών στοιχείων. Επειδή τα ρολόγια γινόταν πιο mainstream, ακολούθησε περισσότερη ανάπτυξη τους με την βοήθεια της τεχνολογίας, η οποία από το 1715 έφερε μεγαλύτερη ακρίβεια. Ο πρώτος μηχανισμός αυτόματης περιέλιξης εφευρέθηκε το 1770 από τον Abraham-Louis Perrelet. Ο Jean-Antoine Lepine δημιούργησε ένα πιο λεπτό μηχανισμό το 1770, που επέτρεψε στους ωρολογοποιούς να φτιάχνουν πιο λεπτά ρολόγια, που μπορούσαν εύκολα να κρυφτούν στα ρούχα.

Μαζική παραγωγή

Με τις αναβαθμίσεις της τεχνολογίας τον 19ο αιώνα, οι κατασκευαστές μπόρεσαν επίσης να αναπτύξουν τα δικά τους συστήματα για την αναπαραγωγή εργαλείων και μηχανημάτων. Η μαζική παραγωγή ρολογιών ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως στη Μασαχουσέτη και το Κοννέκτικατ. Φτηνότερα υλικά επέτρεψαν αυτή τη μαζική παραγωγή ρολογιών τσέπης που τα κατέστησαν διαθέσιμα στους απλούς ανθρώπους για πρώτη φορά.

Ρολόγια χειρός

Το πρώτο ρολόι χειρός δημιουργήθηκε το 1812, για τον… καρπό της Βασίλισσας της Νάπολης. Υπήρχαν βέβαια και στη δεκαετία του 1570, αλλά περιγράφονταν ως.. ρολόγια βραχίονα. Τα ρολόγια χειρός τα φορούσαν κυρίως γυναίκες καθώς αυτά ήταν ευαίσθητα και πάθαιναν εύκολα ζημιά, γι ‘αυτό και οι άνδρες φορούσαν ρολόγια τσέπης. Τα ρολόγια χειρός έγιναν πιο δημοφιλή στους άνδρες στο στρατό. Το 1880, ο Constant Girard, του Girard-Perregaux, παρήγαγε μαζικά δύο χιλιάδες ρολόγια χειρός για τους Γερμανούς Ναυτικούς αξιωματικούς. Ο βραζιλιάνος αεροπόρος Alberto Santos-Dumont έψαχνε για ένα ρολόι που θα του επέτρεπε να κρατήσει και με τα δύο χέρια στα χειριστήρια κατά τη διάρκεια των πτήσεων. Πήγε, λοιπόν, σε έναν καλό φίλο, τον Louis Cartier για να βρει μια εναλλακτική λύση. Ο Cartier και ο ωρολογοποιός του Edmond Jaeger δημιούργησαν το ρολόι του Santos, που διαδόθηκε από τον Santos-Dumont, ο οποίος το φορούσε κατά τη διάρκεια των πτήσεων του.

Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά τη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα ρολόι τσέπης ήταν σημαντικό για τους στρατιώτες ώστε να παρακολουθούν την ώρα. Για να έχουν τα χέρια τους ελεύθερα, τους δόθηκαν ρολόγια χειρός που ονομάζονταν… «ρολόγια τάφρων». Είχαν, δερμάτινα λουράκια και τους παρείχαν ελευθερία κινήσων. Τα ρολόγια χειρός έγιναν μέρος του εξοπλισμού που ήταν απαραίτητος στο μέτωπο του πολέμου. Έτσι, οι στρατιώτες και κυρίως οι αξιωματικοί ήταν αναγκαίο να έχουν ένα ευδιάκριτο ρολόι στον καρπό με άθραυστο κρύσταλλο. Επειδή οι άντρες έπρεπε να αγοράσουν τα δικά τους ρολόγια και δεν τους τα παρείχε ο στρατός, υπήρχαν πολλές διαφημίσεις που βοήθησαν στη διάδοση των ρολογιών χειρός.

Σύγχρονες εξελίξεις

Το 1930, το πρώτο χρονόμετρο κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από την εταιρεία Breitling Watch Company, παρόλο που τα χρονόμετρα υπήρχαν από τη δεκαετία του 1770. Ηλεκτρικά ρολόγια διαδόθηκαν στη δεκαετία του 1950. Το πρώτο ηλεκτρικό ρολόι μπαταρίας εφευρέθηκε το 1840. Διέθετε κινητήριο μηχανισμό ελατηρίου και χρησιμοποιούσε ηλεκτρικές παλμωθήσεις για την οδήγηση των δεικτών. Η τελειοποίηση του έγινε το 1905 με κατάληξη το αυτόνομο ρολόι μπαταρίας.